طبقات پیامبران و رسولان و ائمه

امام صادق علیه السلام فرمود: پیغمبران و رسولان چهار طبقه باشند: 1- پیغمبریکه تنها براى خودش پیغمبر است و بدیگرى تجاوز نمى‏کند (و خدا بوسیله‏اى وظائف شخصى او را باو مى‏فهماند) 2- پیغمبریکه در خواب مى‏بیند و آواز هاتف را مى‏شنود ولى خود او را در بیدارى نمى‏بیند و بر هیچکس مبعوث نیست و خود او امام و پیشوائى دارد. چنانچه ابراهیم بر لوط امام بود 3- پیغمبریکه در خواب مى‏ببیند و صدا را مى‏شنود و فرشته را مى‏بیند و بسوى گروهى کم یا زیاد مبعوث است مانند یونس، خدا باو فرماید: (147 سوره 37) (ما او را بسوى صد هزار نفر بلکه بیشتر فرستادیم) امام فرمود: مقدار بیشتر سى هزار بود و یونس را پیشوائى بود (که جناب موسى باشد و او شریعت موسى را ترویج مى‏کرد) 4- پیغمبریکه در خواب مى‏بیند و صدا را مى‏شنود و در بیدارى مى‏بنید و او امام است مانند پیغمبران اولواالعزم، ابراهیم علیه السلام مدتى پیغمبر بود و امام نبود تا خدا فرمود: (124 سوره‏2) (من ترا امام مردم قرار دادم ابراهیم گفت از فرزندان من هم؟) خدا فرمود (پیمان من بستمکاران نرسد) کسى که غیر خدا یا بتى را پرستیده امام نگردد. 

توضیح:
کلمه (عهد) را که به پیمان معنى کردیم، مجلسى(ره) گوید، مقصود از عهد معنائیست که شامل امامت شود و بمعنى فرمانیکه بفرمانداران نویسند، مى‏آید و در اینجا کنایه از مقام خلافت خداست در زمین، و چون آیه شریفه امامت و پیشوائى امت را از ستمکاران نفى کرد، دلالت دارد بر ثبوت آن براى عادلان و همین آیه دلیل است بر اینکه امام باید معصوم باشد و گناهى از او سر نزند، زیرإ؛پپ غیر معصوم نسبت بخود یا دیگرى ستمگر است. 

امام صادق علیه السلام مى‏فرمود. خداى تبارک و تعالى ابراهیم را بنده خود گرفت پیش از آنکه پیغمبرش نماید و او را بپیغمبرى برگزید پیش از آنکه رسولش کند و رسول خود ساخت پیش از آنکه خلیش گرداند و خلیش گرفت پیش از آنکه امامش قرار دهد، پس چون همه این مقامات را برایش گرد آورد فرمود، (همانا من ترا امام مردم قرار دادم) چون این مرتبت در چشم ابراهیم بزرگ جلوه نمود، عرضکرد (از فرزندان من هم) خدا فرمود. (پیمان من بستمکاران نرسد) شخص کم خرد امام شخص پرهیزکار نگردد (و ستمگر از نظر خدا کم خرد است و ممکن نیست که او پیشواى امتى گردد که در میان ایشان مردم پرهیزکار باشد. 

 و فرمود، آقا و سرور پیغمبران و رسولان پنج نفرند که ایشان اولواالعزم رسولانند و آسیاى نبوت و رسالت گرد آنها مى‏چرخد و ایشان: نوح و ابراهیم و موسى و عیسى و محمد است درود خدا بر محمد و خاندانش و بر تمام پیغمبران. 

جابر گوید: شنیدم که امام باقر علیه السلام مى‏فرمود: همانا خدا ابراهیم را به بندگى به پذیرفت پیش از آنکه به پیغمبرى پذیرد و به پیغمبریش پذیرفت پیش از آنکه برسالتش گیرد و برسالتش گرفت پیش از آنکه خلیلش گیرد و خلیلش گرفت پیش از آنکه امامش گیرد و چون این مقامات برایش فراهم نمود امام پنج انگشت خود را (براى نمودن این پنج مقام) جمع کرد به ابراهیم گفت. اى ابراهیم همانا من ترا امام مردم گردانیدم. از بس این مرتبت در چشم ابراهیم بزرگ آمد، گفت. پروردگارا و از فرزندان من هم؟، خدا فرمود: پیمان من بستکاران نرسد.