فراماسونری در ایران

پیوند میان برادران (دینى ) آنگاه که پیش هم هستند دیدار همدیگر است ، و در مسافرت نامه نوشتن بیکدیگر. 

حـضـرت صادق (ع )

فراماسونری در ایران

 

فراماسونری در ایران: 

«جنبش فراماسونری با اتکا به ایدئولوژی خاصّ خود، همچون ادیان و مذاهب التقاطی نظیر مانویت و بهائیت، به هر سرزمین و کشوری وارد شده و پس از یافتن اشتراکهای خود با مردم آن سرزمین در جهت بارزتر کردن آنها تلاش می‌کرد تا از این طریق روشنفکران و اصلاح‌طلبان کشورهای مختلف جهان را با نظریات خود همگام سازد. از اواسط عصر قاجاریه با گسترش روابط میان ایران و اروپا، پیشرفتهای غرب در زمینه‌های مختلف چیزی نبود که از چشم تحصیل‌کردگان ایرانی به دور بماند.

محافل و انجمنهای ماسونی یکی از مظاهر جذّاب تمدن غرب به شمار می‌رفت که بسیاری از محصّلان و روشنفکران ایرانی را جذب خود کرد و آنان را تا مرحلۀ شیفتگی و گاه سرسپردگی غربیان پیش برد*. به این ترتیب نظام سرمایه‌داری غرب با مسخ برخی روشنفکران ایرانی، آنان را به عناصری بسیار مطمئن برای تأمین منافع خود تبدیل کرد. تشکیلات مخفی فراماسونری از زمان ناصرالدین شاه توسط میرزا ملکم خان شروع به تبلیغ و ترویج غرب‌زدگی و بی‌دینی در جامعۀ ایران نمود (نزدیک به سی لژ در ایران فعالیت می کردند. هنوز ده لژ ایرانی در پاریس و لندن و لس انجلس فعالیت می کنند). پیچیدگی و ماهیت بغرنج و پنهان‌کارانۀ این تشکیلات که در ایران به فراموشخانه مشهور شد همراه با ایدئولوژی خاصّ آن که از تساهل در امر مذهب و نیز اندیشه‌های فرا مرزی و جهانی سخن می‌گفت مانع از آن بود که علمای مذهبی تصمیم واحد و هماهنگی در قبال آن اتخاذ کرده و عکس‌العمل شدیدی در برابر آن نشان دهند»- از مقالۀ «پایگاههای نفوذ صهیونیزم در ایران عصر پهلوی»؛ لالۀ فرزین فر.

فراماسونری از جمله اولین حرکت‌های به اصطلاح روشنفکری در ایران بود و نمی توان تمامی افرادی را که در دوره قاجار به عضویت فراماسونری درآمدند خائن به دین و وطن فرض نمود بلکه برخی از ایشان در اثر تبلیغات فریبکارانه و همچنین نقش فراماسونری در انقلاب کبیر فرانسه، به اشتباه این تشکیلات را به عنوان یک سازمان نوگرا، انقلابی و آزادی‌خواه می‌شناختند که آرمانی جز مبارزه با استبداد و بیداری ملّت‌ها ندارد.

«در اوایل دوران قاجار ما با وضعیتی مواجه می شویم که آمادگی چندانی برای مواجهه با آن را نداشتیم و آن هجوم استعمار به ایران در ابعاد مختلف بود... آنچه ما را ناخواسته درگیر مسائل بین المللی می کند، حضور انگلیسی ها در هندوستان است... اگر در ایران یک دولت قدرتمند سر کار آید، می تواند برای هر نیروی استعمارگری تولید دردسر کند... انگلیسی ها در چنین شرایطی نگران بروز مشکل از ناحیه ایران برای خود در هندوستان بودند، لذا برای دفع خطر باید تکلیف ایران را روشن می کردند... ترس از این که این همسایه ممکن است با یک قدرت اروپایی هم پیمان شود و به آنها راه بدهد و آنها از این مسیر برای دستیابی به هند استفاده کنند موجب می شود که انگلیسی ها برای صیانت از هندوستان به ایران توجه کنند. یکی از ابزارهایی که به آنها کمک می کند که هم نگذارند که ایران قدرتمند شکل بگیرد و هم نگذارند که ایران و دولتمردانش با برقراری ارتباط با یک کشور اروپایی برای انگلستان در هندوستان دردسر ایجاد کنند، تشکیل «فراماسونری» در ایران بود. به همین دلیل کم کم سر و کله گروه‌های اطلاعاتی و مطالعاتی انگلیسی ها در ایران پیدا می شود. انگلیسی ها آدم هایی را به ایران می فرستادند که بسیار قوی بودند و وقتی می آمدند، با توجه به دستاوردهایی که از این مأموریت اطلاعاتی خودشان کسب می کردند، کتاب هایی درباره ایران می نوشتند. فراماسونری یک تشکیلات نخبه گراست. شروع عضوگیری فراماسونری در ایران از بین نخبگان فرهنگی، فرستادگان و سفیران سیاسی است. استعمار از طریق فراماسونری، نخبگان را جذب می کند و بعد عملاً سیاست های مدنظرش را که منجر به تضعیف ایران و جلوگیری از تشکیل ایران قدرتمند است دنبال می کند و همچنین جلوگیری از این که ایران وارد پیمان هایی شود که به ضرر آنهاست. فرانسوی ها هم دراین رقابت متوجه ایران می شوند، روس ها هم به ایران می آیند و با عملیات نظامی تلاش می کنند از این ظرفیت استفاده کنند. طرفداران انگلستان باید جلوی همه این‌ها را بگیرند و ضمناً کم کم به اسم این که باید به ترقی و پیشرفت برسیم، اعضای تشکیلات فراماسونری زمینه نفوذ هر چه بیشتر استعمار را فراهم کنند. برای همین می بینید که استعمار مصمم می شود که در کشورهایی نظیر ایران، لژهای فراماسونری را دایر کند... در برابر امپراطوری عثمانی نیز که یک کشور قوی اسلامی بود، از همین وسیله استفاده می کنند. در عثمانی، نقش بارز و اصلی برای براندازی سلطان عبدالحمید و فروپاشی عثمانی را تشکیلات ماسونی ایفا می کند. فراماسونری یک تشکیلات نهان روش نخبه گرا است. این دو ویژگی را دارد؛ اولاً به صورت کاملاً مخفی عمل می کنند. الآن برخی از این لژها در دنیا برای خودشان سایت زده اند و در آن تاریخچه ای برای شما می گویند که عمدتاً جعلی و دروغین است... بر اساس تعریف آنان، فراماسونری یک جریان روشنفکری است که کارش فقط تربیت انسانهاست، در واقع جنبۀ تخریبی آن را پنهان کرده و وانمود می کنندکه فراماسونری یک جریان عام المنفعه و خیریه و تربیتی است... این جمعیت نهان روش که به صورت پنهانی نفوذ می کند، درصدد تحقق حاکمیت یهود بر جهان است. صهیونیزم بین الملل سال ها و قرن ها فعال بوده است و بسیاری از تحولات را پشتیبانی می کرده است؛ در نهضت رنسانس و پروتستانتیسم حضور دارند و یک عنصر مهم در تحولات هستند و تمام مسایل به نفع اینها تمام می شود و نشان می دهد که با برنامه ریزی وارد شده اند و ظرفیت هایی را ایجاد می کنند تا به آن موقعیت برتر دست پیدا کنند. می دانید که یهود در اروپا از حضور در صحنۀ سیاسی و فرهنگی محروم شده بودند، حتی عرصه بر آنها به‌حدی تنگ شد که از حضور در اروپا هم محروم شدند. در دوره ای، اینها را می کشتند؛ به عنوان این که اینها قاتل خدای ما هستند(مقصود حضرت مسیح علیه السلام است). اینها را طرد می کنند و آنها نیز به آندلس و به مسلمانان پناه می برند. یهود و صهیونیزم با توجه به آن ظرفیت مالی که پیدا کرده است، به دنبال این است که بیاید و بگوید که حق دارم و می خواهم حضور فرهنگی و سیاسی هم داشته باشم و مسایل را خودم تعریف کنم، چون به دنبال آن حاکمیت جهانی است. آنها معتقدند که بنی اسرائیل قوم برگزیده هستند و باید بر جهان مسلط شوند. تشکیلات ماسونی فراملیتی است و هر جا که قدرت و ثروت انباشته شود، در آنجا متمرکزشده و نفوذ می‌کند. یک زمانی هست که در انگلستان امپراطوری تشکیل می شود و وارد انگلستان می شوند و همه فکر می کنند که فراماسونری یک پدیدۀ انگلیسی است، و در دوره ای دیگر، متوجه آمریکا می شوند. این پدیده فراملیتی است که زمانی در انگلیس است و زمانی در آمریکا و از هر ظرفیتی که در دنیا باشد، استفاده می کند و در انگلستان هم در اوایل قرن هجدهم دست اندرکار اقدام بزرگی بودند که در راستای آن جریان فراماسونری را راه اندازی کردند. در ابتدا لازم است چگونگی ورود اینها به ایران مورد بررسی قرار بگیرد... خانواده کلانتر یا اعتمادالدوله که یهودی الاصل اند و خانواده میرزا آقاخان نوری هر دو ریشه در فراماسونری داشته و با یهود پیوندی دیرینه دارند. خاندان کلانتر قبلاً به خاندان عاشر معروف بودند و مسلمان می شوند تا بتوانند در دستگاه حاکم نفوذ کنند و نام خاندان خود را خاندان هاشم یا هاشمیه می گذارند. در دوران زندیه، وقتی پایتخت به شیراز منتقل می شود، اینها به آن جا می روند و میرزا ابراهیم خان کلانتر، کلانتر شیراز می شود که بالاخره در ماجرایی که منتهی به راه ندادن لطفعلی خان زند به شیراز است، شکست زندیه را رقم می زند و منجر به فروپاشی زندیه می شود. تا آن زمان رصد می کردند که کدام جریان احتمال موفقیت بیشتری دارد و خیلی ظریف و زیرکانه از زندیه به سمت قاجاریه متمایل می شوند. آغا محمدخان که آن خدمت را می بیند به او اعتماد می کند و اعتمادالدوله صدر اعظم قاجار می شود. رسیدن به این منصب منجر به این می شود که تمام ایران به دست خاندان کلانتر بیفتد. این جمله را سیدنی پولاک، سیاح هلندی یهودی الاصل در سفرنامه اش می نویسد که به واسطه این که خاندان کلانتر در ایران قدرت گرفتند موقعیت یهودیان در ایران به شدت تقویت شد و این به گونه ای بود که هر جا را که شما مشاهده می کردید، حاکمش وابسته به این خانواده بود. فتحعلی شاه احساس کرد که این ها طرح براندازی دارند و در سال 1215 همه شان را جمع کرد و برخی را یا کشت و یا کور کرد. میرزا ابوالحسن خان از این ماجرا جان سالم به در می برد و به هندوستان گریخته و در پناه انگلیسی ها قرار می گیرد و بعد او را به انگلیس می فرستند. میرزا کلانتر کارهایی انجام می دهد که زمانی اگر خوب تشریح شود، می فهمیم که انگلیسی ها چه کلاهی سر ما گذاشتند. در همین دورانی که اعتماد الدوله کلانتر صدر اعظم ایران می شود، انگلیسی ها می خواهند کسی در ایران در رأس قدرت باشد که نگذارد ایران با هیچ کشور دیگری علیه انگلیس و هند پیوند پیدا کند. در همین دوران شیعیان میسور در حال جنگ با انگلیسی ها بودند. حیدرعلی از سرداران شجاع شیعه در هند بود و با پسرش تیپو سلطان علیه انگلیس می جنگیدند. اینها به استمداد کمک سراغ ایران می آیند ولی کلانتر در راستای اهداف انگلیس اصلاً راهشان نمی دهد تا با فتحعلی شاه دیدار کنند، اینها را معطل می کنند و یک هدایایی را نیز دریافت می کنند و هیئت برمی گردد. بلافاصله با هیئت انگلیسی پیمان می بندند و ایران رسماً تعهد می دهد که نگذارد کسی از خاک آن علیه هندوستان استفاده کند و در هیچ پیمانی هم علیه انگلستان وارد نشود. حال وارد بحث بعدی می شویم که کاربرد فراماسونری و تاثیر این گونه وابستگی ها چه می تواند باشد؟ در این مقطع اگر ما می توانستیم به درستی تصمیم بگیریم، سرنوشت منطقه عوض می شد و نه تنها خودمان در دوره قاجار دچار آن استیصال نمی شدیم، بلکه نمی گذاشتیم که مسلمانان چنین وضعیتی پیدا کنند. شما می دانید که پاشنه آشیل انگلستان هندوستان بود. انگلستان با تسخیر هندوستان تبدیل به امپراطوری شد و اگر آن را از او می گرفتند، دیگر امپراطوری دوام نمی یافت. همه قدرت‌ها که به منطقه می آمدند، می خواستند هند را بگیرند تا تبدیل به قدرت بزرگ جهانی شوند. اگر ایران در آن دوران درست عمل می کرد و میسور را حمایت می کردیم، وضعیت عوض می شد. یک جنگ بی موقع در افغانستان به تحریک انگلیسی ها و همین جریان‌های نفوذی راه انداختیم، به جای این که همه نیروها را در هندوستان در مقابل انگلیسی ها بسیج و جمع کنیم و نگذاریم که انگلیسی ها غلبه کنند... ابوالحسن خان ایلچی خواهر زاده کلانتر، سفیر ایران در انگلستان می شود و همراه با سفیر انگلیس در ایران فردی به نام سرگور اوزلی راهی ایران می شود. اوزلی در ایران دو مأموریت داشت؛ یکی از جانب شاه انگلیس جورج سوم و یکی از رئیس لژ ماسونی که شاه هم در آن عضویت دارد... سرگور اوزلی پس از مدتی فعالیت مخرّب در ایران، نامه ای به وزارت امور خارجه انگلیس می نویسد که خیلی مهم است و کسانی که تاریخ دوره قاجار را مطالعه می کنند، بدون در نظر گرفتن این نامه نمی توانند سیاست تخریبی انگلستان در ایران را درک کنند. نامه سند رسمی وزارت امور خارجه انگلیس محسوب می شود. سرگور اوزلی در این نامه عنوان می کند که: «برای حفظ برتری ما در هندوستان، باید ایران در وحوشت و بربریت نگاه داشته شود». این مبنای سیاست خارجی انگلستان در قبال ایران و مبنای رفتاری است که انگلیسی ها با ایران داشتند. روس ها هم این گونه بودند و نظیر همین سفارش را از سفیر روسیه در ایران داریم، که او هم نوشته است که باید برای حفظ برتری روسیه، ایران را در عقب ماندگی نگه داشت. جالب است که انگلیسی ها تا همین الان هم بر اساس همین سیاست و سفارش با ما رفتار می کنند و این تفکر را به آمریکایی ها نیز منتقل کردند. در همین راستا اوزلی ماموریت می یابد تا در ایران تشکیلات ماسونی را راه اندازی کند و به قول خودش موفق می شود اغلب اطرافیان فتحعلی شاه را وارد جریان فراماسونی کند... تازه می فهمیم که چرا علی‌رغم پایمردی و حضور علمای ایران و نجف در جبهه های جنگ و استقبال گسترده مردم از فتاوای جهادیه علما که در وهله اول منجر به تقویت موضع عباس میرزا و قائم مقام می شود و روند جنگ را به نفع سپاه ایران تغییر می دهد، ما باز شکست می خوریم. مگر می شود که پادشاهی که کشورش در معرض تجزیه قرار دارد، برای تدارک سپاه و قشون پول نفرستد و حمایت نکند؟ فتاوی جهادیه به عنوان یک منشور دینی و سیاسی در تاریخ قاجار ثبت شده است. این فتوا و حرکت عملی علما، نیروها را بسیج می کند و وارد جنگ می شوند. علما در دفاع از ایران مصمم و جدی‌اند حتی برخی از علما در خط مقدم حضور داشتند. در یک مرحله، سپاه ایران عقب نشینی کرده بود، هنوز علما در خط مقدم مانده بودند تا این که عباس میرزا یک سری اسب تندرو می فرستد و می گوید که ما عقب نشینی کردیم. شما نیز بیایید، آبروی ما می رود فردا می گویند که سپاهیان رفتند و علمای اسلام اسیر شدند. شواهد بسیاری وجود دارد که شکست ایران در جنگ به واسطه عملیات تخریبی و پنهان فراماسونهای تحت امر اوزلی رقم خورد. ما را به پای میز مذاکره تحمیلی کشاندند و دو فراماسون یعنی اوزلی و میرزا ابوالحسن خان ایلچی پای قرارداد گلستان را امضا کردند و به این ترتیب، اولین پیامد حضور اینها جدا شدن قفقاز از ایران بود... انگلیسی ها در جنگ های اول به این نتیجه رسیدند که باید بین ایران و روسیه آتش بس شود؛ در شرایطی که قفقاز را گرفته اند و به ما می گویند آتش بس کنید. نمی گویند که اول عقب نشینی روس ها از مناطق اشغالی و بعد آتش بس. فتحعلی شاه و عباس میرزا شرط آتش بس را عقب نشینی روس ها اعلام می‌کنند. اما سرگوز اوزلی می گوید که شما آتش بس را بپذیرید، من اینها را متقاعد می کنم که سرزمین های ایران را تخلیه کنند. تیم ماسونی شاه را متقاعد می کنند و آتش بس اعلام می شود ولی عقب نشینی صورت نمی گیرد... شما نمی دانید که چه نسل کشی در آذربایجان و قفقاز به راه انداخته بودند. این ها را متأسفانه تاریخ نگاری غرب زده مورد غفلت قرار می دهد. کشتاری که از مردم کردند و تجاوزهایی که به زنان کردند، نابودی میراث فرهنگی که در این دوران کردند، کشتار علمای بزرگ که در قفقاز انجام دادند، بسیار فجیع است و هر روز صدای استغاثه مردم قفقاز بلند بود و از دولت، ملّت و علمای ایران کمک می خواستند... خانواده دیگری که با فراماسونری پیوند دارد، خاندان میرزا آقاخان نوری، حامی میرزا حسینعلی بهاست...»-برگرفته از گفتگو با دکتر موسی فقیه حقانی، رجانیوز.  

 «عسکرخان افشار فرستادۀ مخصوص دربار فتحعلی شاه به فرانسه در سال 1808 اولین ایرانی بود که به عضویت لژ فراماسونری درآمد. پس از او دومین فراماسون ایرانی میرزا ابوالحسن خان ایلچی وزیر خارجۀ فتحعلیشاه بود که به مدت 35 سال از انگلستان مقرری دریافت می کرد. او توسط سِرگور اوزلی وارد لژ فراماسونری انگلیس شد و به سمت ریاست فراماسونری ایران تعیین گردید. او با امضای قرارداد مفصلی با انگلیس، ایران را به طور غیر مستقیم مستعمرۀ آن کشور کرد و نیز با همکاری اوزلی که واسطۀ ایران و روسیه شده بود، با امضای قرارداد، هفده شهر قفقاز را از ایران جدا کرد. آنچه که باید مورد توجه قرار گیرد اصرار اوزلی به وارد کردن درباریان ایران به جرگۀ فراماسونهاست که به منظور نفوذ در سازمانهای کشور و ایجاد هسته های اولیۀ تشکیلات فراماسونری صورت می گرفت... در سال 1817 میرزا جعفرخان فراهانی ملقب به مشیرالدوله که وی نیز از دانشجویان اعزامی به خارج از کشور بود به فراماسونری ملحق شد و نقش مهمی در ترویج آئین فراماسونری در عهد ناصری داشت. ابوطالب پسر میرزا مهدی کاشی یکی دیگر از پیشگامان فراماسونری در ایران است. او در سال 1857 برای انجام مأموریتی سیاسی به فرانسه رفت ولی در همان ابتدای ورود با همۀ همراهانش که یکی از آنان میرزا ملکم خان بود به عضویت لژ گرند اوریان فرانسه در آمد. در اثبات وابستگی ملکم خان به اهداف فراماسونری همین بس که پیمان پاریس را در سال 1857 با انگلیس به امضا رسانید و افغانستان را به استعمار واگذار کرد...(مأموریت آنها مذاکره و چانه زنی در مورد هرات بود که در محاصره سپاه ایران قرار گرفته بود و انگلیسی ها برای ممانعت از تصرّف آن توسط ایران، خرمشهر را تصرف کرده بودند. آنها به محض ورود به فرانسه،ابتدا به عضویت فراماسونری درآمده و سپس بر سر میز مذاکره در مورد حقوق ایران نشستند!لازم به ذکر است که پدر ملکم خان -میرزا یعقوب خان- در زمینه سازى برای قتل قائم مقام و میرزا تقى خان امیرنظام دست داشته و گذشته از جاسوسى براى انگلیس، از دوستان و مشاوران نزدیک میرزا آقاخان بوده است). در سال 1863 و در زمان ناصرالدین شاه، میرزا فتحعلی آخوندزاده اعلام می کرد که تنها راه رهایی ایرانیان از قید استبداد، ایجاد انجمنهای سرّی فراماسونری و آموختن دانشهاست. او که سعی می کرد با نوشته های خود زمینۀ تعصّب دینی و ملّی را به شدت تضعیف کند، تز پروتستانیسم اسلامی را مطرح کرد تا اسلام را با اومانیسمِ فراماسونری منطبق سازد... میرزا ملکم خان(ناظم الدوله) از مؤثرترین افراد برای ترویج اندیشۀ تقلید از غرب در همۀ زمینه های فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی بود. وی با همکاری صدراعظم فراماسون یعنی میرزا حسین خان سپهسالار، امتیاز بهره برداری از مراتع و معادن و جنگلها و گمرکات جنوب و احداث راه آهن و کشیدن مخابرات را طی قرارداد هفتاد سالۀ «رویتر» به یک یهودی تبعۀ انگلیس واگذار کرد(میرزا حسین خان صدر اعظم و میرزا ملکم خان ابتدا شاه را به فرنگ برده و ترتیب ملاقات لرد روچیلد از چهره های شاخص کانونهای صهیونیستی و فراماسونری را با وی می دهند. در مرحله بعد، اعطای امتیازات به وابستگان به همان کانون صهیونی- ماسونی آغاز می شود. لازم به ذکر است که ناصرالدین شاه در خاطراتش از روچیلد با عنوان «پیرمرد نحس کثیف» یاد می کند. شایان ذکر است که در این دیدار، هنگامی که روچیلد از ناصرالدین شاه خواستار رعایت حال یهودیان ایران شد، وی به شوخی پاسخ داد: «شنیده ام که شما برادران هزار کرور پول دارید. من چنین صلاح می بینم که در ازای مبلغی، بخشی از خاک کشوری را خریداری نموده و قوم خود را در آن اسکان دهید و ایشان را از این آوارگی به درآورید!». گفته اند که در حالی که ناصرالدین شاه پس از این مزاح می خندید، روچیلد که به فکر فرو رفته بود به نقطه ای دوردست خیره شد... برخی از صاحب نظران این توصیه ناصرالدین شاه به روچیلد را یکی از عوامل بنیادین شکل گیری پدیده «اسرائیل» می دانند)... در دورۀ سلطنت مظفرالدین شاه مهمترین فراماسونها عبارت بودند از شیخ حسن خان مشیرالدوله که سفیر ایران در عثمانی بود و همان جا به لژ فراماسونری پیوست. بعد از او نوبت به میرزا نصراله خان مشیرالدوله می رسد. وی که ابتدا وزیر خارجه و سپس وزیر لشگر شد از عواملی بود که امتیاز نفت را به ویلیام ناکس دارسی واگذار کرد و نیز با واگذاری گمرکات شمال، برای مسافرت شاه به اروپا از روسیه وام دریافت نمود. یکی دیگر از اقدامات او تأسیس مدرسۀ سیاسی در تهران در سال 1899 بود. این مدرسه تأسیس شد تا فراماسونها در آن شاگردانی تربیت کنند که آیندۀ ایران را به دست گیرند. خان ملک ساسانی که خود مدت کمی در این مدرسه بود ولی به زودی بیرون رفت و برای ادامه تحصیلات رهسپار فرانسه شد می نویسد: «مدیران و معلمان آن اکثراً فراماسون بودند. از معلمین آنها برای نمونه اردشیر جی که فراماسون معروف است در ایران نفوذ فوق العاده داشت. بعدها پسرش به نام شاپور جی که فراماسون بود و از ملکۀ انگلیس لقب سِر گرفت در انتخاب شاگردان این مدرسه فعالیت تمام داشت». فراماسون معروف دیگر میرزا حسن خان مشیرالدوله است که در پاریس به لژ گراند اوریان پیوست. او پس از بازگشت به ایران وزیر خارجه شد و در همین زمان بود که روس و انگلیس قرارداد 1907 را بین خود امضا کرده و ایران را تقسیم کردند.لژ بیداری ایرانیان با کمک اردشیر جی، احمدشاه را برکنار و زمینه را برای روی کار آمدن پهلوی آماده کرد. اردشیر جی مشاور مخصوص سفارت انگلیس در تهران بود. از اعضای مهم این لژ می توان از ذکاءالملک فروغی و سید حسن تقی زاده نام برد*. تقی زاده قرارداد نفتی 1933 را که قرار بود نفت دارسی را به مدت سی سال تمدید کند امضا نمود و بعدها گفت که آلت فعل بوده است. لژ بیداری در دورۀ رضاشاه نیز به فعالیت خود ادامه داد و اعضای آن در تحکیم مبانی ضد دینی حکومت پهلوی و مسلک میهن پرستی افراطیِ آن نقش اساسی بازی کردند. در سال 1319 و در پی کشته شدن ارباب کیخسرو شاهرخ، دبیر لژ، این لژ به فعالیت رسمی خود خاتمه داد.

*قانون اساسی لژ گراند اوریان فرانسه در سال 1912م. توسط میرزا محمدعلی خان ذکاءالملک فروغی، حاج سیدنصراله تقوی و میرزا حسین خان دبیرالملک به فارسی ترجمه شد. این قانون حاوی شرح مبسوطی از ساختار تشکیلاتی و درجات عالی ماسونی است و به تعبیر لژ بیداری ایران «مفتاح تعملیات و اسرار ماسونی و اساس حقیقت جویی» می باشد. لطفاً برای اطلاع بیشتر دربارۀ فعالیت فراماسونری در عرصۀ سیاست ایران در دورۀ حکومت پهلوی به منابع معتبر تاریخ معاصر  به ویژه دوره سه جلدی «فراموشخانه و فراماسونری در ایران» نوشته اسماعیل رائین مراجعه فرمایید. این کتاب در شبکه اینترنت قابل دانلود است.

بر اساس تصمیم گیری انگلیس و با ورود متفقین به ایران در شهریور 1320، پهلوی دوم به سلطنت رسید و این بار هم فروغی در تحکیم دوبارۀ رژیم پهلوی نقش خود را ایفا کرد. قابل ذکر است که لژ روشنایی که اعضای آن کادرهای سیاسی و جاسوسی انگلیس و تعدادی ایرانی بودند در جریان هجوم متفقین به ایران به نحوی هماهنگ با آنها در جنوب کشور همکاری می کردند. این لژ در شب حمله به ایران ضیافتی ترتیب داد و افسران ایرانی را به ضیافت شام دعوت کرد. لژ دیگری به نام پیشاهنگ آبادان نیز مأموریت یافت که افسران ایرانی را در مهمانی ها سرگرم کند. پس از سقوط رضاخان لژ بیداری کار خود را از سر گرفت. در دهۀ 1330 شعبات لژهای آمریکایی مانند کلوپ روتاری و باشگاههای لایِنز و انجمن تسلیح اخلاقی در ایران شروع به فعالیت کردند. در این دهه لژهایی دیگر مانند لژ مولوی، لژ تهران، لژ کوروش، لژ مهر، لژ ستارۀ سحر، باشگاه حافظ، انجمن طرفداران زکریای رازی، انجمن طرفداران خواجه نصیر طوسی و غیره مشغول فعالیت بودند. به طور کلی اعضای این لژها همگی از مقامات کشوری و لشگری و دانشگاهی بودند و سرنوشت کشور را در دست داشتند»- برگرفته از www.noorportal.net (با تلخیص و اندکی تغییر).

نمونه گواهینامه ماسونی لژ بزرگ ایران

«از چهره های برجسته ای که در راستای اجرای سیاستهای ضد فرهنگیِ انگلستان در ایران فعالیت می نمود مانکجی لیمجی هاتریا بود. وی از زرتشتیان هند بود که در جوانی به خدمت سرویسهای اطلاعاتی انگلستان در آمده و به سبب وفاداری و امانتداری به مدارج عالیه ای رسید(مانکجی از همکاران سرگرد هنری پاتینجر بود. پاتینجر از نیروهای نظامی اطلاعاتی انگلستان در هرات بود که در راستای تجزیه این استان از ایران فعالیت می کرد). مانکجی نخستین نمایندۀ تام الاختیار انجمن اکابر پارسیان هند بود. او تبعۀ دولت بریتانیا بود و از سوی سرویس اطلاعاتی بریتانیا، انجمن اکابر پارسیان هند و سازمان فراماسونری مأموریتهایی در ایران داشت که با مهارت آنها را به انجام رساند (از اوایل قرن نوزدهم میلادى یک حرکت فرهنگى بسیار قوى و سازمان یافته در ایران آغاز شد که از حکومت هند بریتانیا سرچشمه مى‏گرفت. شالودۀ این حرکت در زمان حکومت ریچارد ولزلى بر هند گذاشته شد که نقش مهمى در تاریخ استعمار بریتانیا دارد. وی در سال‏ 1800 میلادى یک کالج در کلکته تأسیس کرد که یکى از اهداف آن مقابله فرهنگى با اسلام بود- عبداللّه شهبازی). او دارای روابط نزدیکی با دیپلماتهای انگلیسی در ایران نظیر سِر هنری راولینسون، ادوارد ایستویک و سر رونالد تامسون بود. میرزا حسین خان سپهسالار با حمایت حلقۀ پیرامون مانکجی یعنی فراماسونهایی چون میرزا فتحعلی آخوندزاده و جلال الدین میرزای قاجار و... نخستین دولت فراماسونری تاریخ ایران را به وجود آورد. فعالیت این حلقه عمدتاً حول محور باستانگرایی(ایران منهای اسلام)، حمایت و تقویت فرقه های ضالّۀ بابیه و بهائیه، حمایت از فرقه های صوفیه(1) و تأسیس سازمان فراماسونری در ایران بود.

1-یکی از کانونهایی که در ایران هدف فراماسونری قرار گرفت، حلقه های دراویش و خانقاههای متصوّفه بود. برخی دیگر از چهره های فراماسونری چون جمیز موریه نیز این حلقه ها را کانون توجه خود قرار دادند. «انجمن اخوت»  لژ صوفیان ایران بود که در سال 1317 قمری شروع به فعالیت کرد. صوفیان این لژ در طبقه بالای ساختمان، خانقاه داشتند و جلسات ذکر بر پا می کردند و در طبقه پایین که مزیّن به علائم فراماسونری بود جلسات ماسونی تشکیل می دادند. پس از فتوای میرزای شیرازی(ره) مبنی بر تحریم تنباکو که ضربۀ بزرگی بر پیکر استعمار بود، تضعیف مرجعیت شیعه به انحاء گوناگون در دستور کار استعمار قرار گرفت. یکی از راههای تضعیف مرجعیت، تقویت فرقه های تصوّف و حمایت از آنها بود.

بخشی از اقدامات مانکجی در راستای تقویت زرتشتی گری در ایران و دور کردن آنان از امتزاج فرهنگی با هموطنان مسلمان خود بود. در همین راستا او انجمن زرتشتیان را در یزد پی افکند. تأسیس مدارس زرتشتی برای آموزش نونهالان و کودکان اقدام دیگر او بود. وی سعی داشت جامعۀ زرتشتی را از بدنۀ جامعۀ ایرانی جدا ساخته و از امکانات آن به عنوان یک اقلیت در پروژۀ باستانگرایی* استفاده نماید. مانکجی از همرازان میرزا فتحعلی آخوندف بود(زندگی و آثار آخوندزاده؛ فریدون آدمیت) و آخوندف او را یادگار نیاکان می نامید (فتحعلی آخوندزاده؛ نامه ها-عمده متون ضد اسلامی آخوندزاده و غیره که در ایران قابل چاپ نبود، توسط مانکجی به بمبئی می رفت و در آنجا چاپ می‌شد). مانکجی با رحمت علیشاه(قطب دراویش نعمت اللهی) روابط دوستی عمیق به هم زد و از جانب وی لقب درویش فانی گرفت (پارسی نامه). وی سپس از طریق آذربایجان، کردستان و کرمانشاه به عتبات عالیات رفت. در عراق عرب با بابیان و بهائیان ارتباط برقرار کرد و با میرزا حسینعلی بهاء مکاتبه داشت(آرشیو سازمان اسناد ملّی ایران؛ شمارۀ تنظیم؛ 295003266). در بغداد با بهاء ملاقات کرد و هر چند به او مؤمن نشد اما مُحب شد! او وقتی وارد ایران شد با پول خرج کردن، اطرافیان شاه از جمله ظلّ السلطان را شیفتۀ خود ساخت و او نیز مساعدتهای زیادی به مانکجی کرد... او در طهران با بهائیان حشر یافته بود لذا ابوالفضل گلپایگانی که پارسی سره نویس بود را جهت تدریس زبان فارسی سره در مدرسه ای که تأسیس کرده بود گمارد و همو را منشی خود نیز ساخت (شرح احوال میرزا ابوالفضائل). بعضی از شاگردان زرتشتی آن مدرسه بهائی شدند نظیر استاد جوانمرد و ملابهرام(منبع پیشین)و احتمالاً همین امر باعث شد که زرتشتیان نسبت به مانکجی و اقداماتش معترض شوند. او که به اصطلاح برای اصلاح امور زرتشتیان به ایران آمده بود زمینۀ بهائی شدن فرزندان زرتشتیان را فراهم می ساخت. بهائیان در آثار خود از مانکجی به نیکی یاد می کنند. تورج امین، تاریخ نویس بهائی معاصر چند سال قبل مجموعۀ اسناد زرتشتیان موجود در سازمان اسناد ملّی را در قالب کتابی تحت عنوان اسناد زرتشتیان ایران با تمجید فراوان از مانکجی و اردشیر جی، جاسوسان مشهور انگلیس که هر دو با بهائیت در پیوند بودند به چاپ رساند و به نحوی نسبت به ایشان ادای دین کرد»-ماهنامۀ ایّام؛ شمارۀ 29، از مقالۀ «بهائیت و سرویس اطلاعاتی انگلیس» به قلم موسی فقیه حقانی(با تلخیص).

چنان که اشاره گردید، اساسنامۀ ماسونی و پروتکلهای صهیونیزم بر تخریب دین تأکید ویژه دارند، زیرا دین تنها عاملی است که با وعدۀ حیات نیکوی اخروی، بسیاری از انسانها را وا می دارد که برای مبارزه با ظلم قیام و فداکاری کنند. هیچ عامل دیگری بر تودۀ مردم چنین تأثیری ندارد، بنابر این استعمارگران تلاش می کنند که دین را تخریب کرده و امور کم خطر را جایگزین آن سازند. هدف راهبردی فراماسونری از بدو ورود به ایران، نابودی تشیّع بوده است.ریچارد رورتی، فیلسوف ارشد پراگماتیست آمریکایی پس از سفر به ایران در سال 2007، در مصاحبه ای با روزنامۀ کوریرا دلاسرای ایتالیا اظهار داشت که ملّی گرایی تنها پاد زهر در برابر اسلام گرایی در ایران است وی اظهار نگرانی کرد که اشراق گرایی اسلامی به زودی در ایران پا خواهد گرفت. برخی رسانه های ماهواره ای فارسی زبان وابسته به فراماسونری نیز اخیراً بر فعالیت خود در این حوزه افزوده اند. هدف فراماسونری، ایجاد یک فرهنگ واحد جهانی است. مذهب و ملّی گرایی دو مانع عمده بر سر راه این هدف است. اولویت فراماسونری ریشه کن کردن مذهب است حتی اگر از راه  تقویت موقّتی ملّی گرایی باشد.شایان ذکر است که اکثریت قریب به اتفاق مورّخانی که در سدۀ اخیر دربارۀ تاریخ ایران باستان به تحقیق پرداخته اند(مانند ریچارد فرای، پوپ، کریستن سن، اشمیت، آستروناخ، کخ، گیرشمن و...) یهودی هستند.

«اردشیر جی ریپورتر، مأمور زبدۀ سرویسهای اطلاعاتی انگلستان و سومین فرستادۀ انجمن پارسیان هند به ایران بود. وی برای تداوم مأموریت و تکمیل اقدامات مانکجی که موفق به سازماندهی فعالیتهای جاسوسی سرویس اطلاعاتی بریتانیا در ایران شده بود در 1311 ق. قبل از قتل ناصرالدین شاه وارد ایران شد. میراث به جا مانده از مانکجی در زمینه های اطلاعاتی، محافل روشنفکری، مجامع مخفی(فراماسونری)، ترویج باستانگرایی و تقویت فرقه های ضالّه، بستر مناسبی برای فعالیت های اردشیر جی در ایران فراهم کرد و این در شرایطی بود که قتل ناصرالدین شاه حاکمیت قاجار را با چالش عدم اقتدار مواجه ساخته بود. ضعف ارکان حکومت باعث شد بذرهایی که توسط مانکجی کاشته یا پرورش یافته بود با مدیریت اردشیر جی بارور شود. تشکیل لژ بیداری ایرانیان یکی از این موارد است. اردشیر جی که مانند سلف خود مانکجی، عضو دل بستۀ تشکیلات فراماسونری بود توانست با همکاری محفل سیاسی- فرهنگیِ مانکجی، لژ بیداری را تأسیس کند. نقش مخرّب و تعیین کنندۀ این لژ در انحراف نهضت مشروطیت حکایت از کارآیی این سلاح در مصادرۀ مشروطیت به نفع کانونهای استعماری دارد. نقش اردشیر جی در تحریک عده ای از مشروطه خواهان جهت تحصّن در سفارت انگلیس حرکتی ماسونی-اطلاعاتی بود که تأثیر شگرفی در انحراف مشروطیت از آرمانهای ملّی و دینیِ اولیۀ نهضت داشت. ارتباط با بهائیان و تشویق زرتشتیان به گروش به مسلک ساختگی و استعماری بهائیت یکی دیگر از اقدامات اردشیر جی بود که در تداوم فعالیتهای مانکجی صورت گرفت. عکس العمل جامعۀ زرتشتی به این اقدام ضد دینی و تفرقه افکنانۀ اردشیرجی در برخی منابع نظیر «تاریخ زرتشتیان» اثر رشید شهمردان به شکلی کلّی بازتاب یافته است. اعلامیه های انجمن زرتشتیان یزد بر ضد اردشیر جی و اختلاف آنها با وی نیز حکایت از اعتراض آنها به این تحرّک استعماری دارد»- ماهنامۀ ایّام؛ شمارۀ 29.

تشکیلات فراماسونری در عصر پهلوی دوم به حداکثر نفوذ خود در کشور رسید به طوری که عضویت در فراماسونری شرط ضروری برای تصرّف مقامهای وزارت و وکالت بود و این شرط به تدریج در حال تسرّی به عرصۀ استادی دانشگاه نیز بود.در این دوره لژهای فراماسونری فراوانی در ایران تأسیس شد و فراماسونها به طور سازمان یافته و هماهنگ، سیاستهایی تخریبی در عرصه های گوناگون فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی را در دستور کار قرار داده بودند(1). فعالیت‌ فراماسون‌ها غالباً در جهت حفظ منافع دولت‌های انگلستان و آمریکا بود. به عنوان نمونه می‌توان به نقش فراماسون‌های شناخته شده‌ای در قرارداد الحاقی گس-گلشائیان و مسأله کاپیتولاسیون اشاره کرد که در اولی محمد ساعد (نخست وزیر و فراماسون عضو لژ مولوی) به همراه عباسقلی گلشائیان (فراماسون عضو لژ مولوی)، و در دومی شریف امامی(رئیس مجلس سنا و استاد اعظم فراماسونری از سال 1342)  نقش کلیدی داشتند. لژهای فراماسونری و تشکیلات بهائیت دو حلقه ای بودند که ایران عصر پهلوی را به کانون قدرت صهیونیزم متصّل می کردند. آنچه اندیشه فراماسونری بر سر ایرانیان آورده است، اثراتی مهلک و ویرانگر داشته است و می‌توان آن را موجب انحطاط و عقب‌ماندگی ملّت ایران به شمار آورد، چنان که نویسنده کتاب «تاریخ روابط سیاسی ایران و انگلیس» می نویسد: «باور کنید از آن روزی که عنوان فراماسون در این مملکت پیدا شد و محفل سرّی آنها به اشاره لندن در این سرزمین تشکیل گردید، از همان روز بدبختی و سیه‌روزی ملّت ایران شروع شده است»- محمود محمود، تاریخ روابط سیاسی ایران و انگلیس؛ ج 5، ‌ص 1219، نشر اقبال.

1-سیاست اصلی فراماسونها در عرصۀ اقتصاد، پایه گذاری اقتصاد بیمارِ وابسته به نفت و نیز نابودسازی کشاورزی (که زیربنای اصلیِ توسعه است)با شعار صنعتی کردن کشور بود که منجر به کوچانیدن کشاورزان از روستاها به حواشی شهرهای بزرگ و اشتغال ایشان به مشاغل کاذب و به فساد و فحشاء کشیدن خانواده های ایشان با جاذبه های تفریحی شهریِ وارداتی از غرب و نتیجتاً ایجاد آشفتگی های بزرگ اجتماعی در جامعه گردید. لازم به ذکر است که ایران که در دهۀ 60 میلادی قادر به تهیۀ غذای خود بود، در دهۀ 70 مجبور به وارد کردن مازاد گندم آمریکا شد. لازم به ذکر است که برجسته ترین عضو فراماسونری ایران، مهندس جعفر شریف امامی ملقّب به استاد اعظم بود که سالها ریاست فراماسونری ایران را بر عهده داشت. شریف امامی حزبی به نام «جمعیت ایرانی طرفدار حکومت جهانی» تأسیس کرد. وی از طرف لژ بزرگ ملّی فرانسه نیز به عنوان استاد اعظم آن لژ منصوب گردید. موقعیت شریف امامی به جایی رسید که حتی محمدرضا پهلوی نیز قدرت مقابله با نفوذ او را نداشت. از جمله اقدامات جعفر شریف امامی تغییر تاریخ هجری به تاریخ مجعول شاهنشاهی بود(دو رقم آخر این تاریخ، سالیان سلطنت محمدرضا پهلوی را نشان می داد). این چهره فراماسون به قدری شناخته شده است که سایت ویکی پدیا وی را چنین معرفی می کند:

…for some years he was also the Grand Master of the Grand Lodge of Iran,…he was notorious as one of the most corrupt officials in shah’s regime  (nicknamed Mr. 5 percent)

لطفاً برای کسب اطلاع بیشتر از فعالیتهای این تشکیلات به منابع ذیل مراجعه فرمایید: فراموشخانه و فراماسونری در ایران؛ نوشته‏ اسماعیل رائین- سازمان جهانی فراماسونری؛ ولی اللّه یوسفیه- تاریخ روابط ایران و انگلیس؛ محمود محمود- تاریخ جمعیتهای سرّی و جنبشهای تخریبی؛ محمد عبداللّه عنان، ترجمه علی هاشمی حائری -دایره المعارف‏ بریتانیکا و آمریکانا و...

صفحۀ اصلی یک سایت فراماسونری:

فراماسونری و تصوّف: دو راه- یک مقصد