چرا مذاکرات هسته‌ای ایران به نتیجه نمی‌رسد؟

امـام صـادق علیه السلام فرمود: چون خداوند بنده راست سرشت کافر بیافریند آن بنده نـمیرد تا بدى راست دوست او گرداند، پس بدان نزدیک شود، و در نتیجه به کبر و زور گـوئى (یا هرزگى ) او را گرفتار کند، پس دلش سخت شود، و خلقش ناپسند گردد، و رویـش سـخـت ، و پـسـتـیـش آشـکـار، و شـرمـش کـم شـود، و خداوند پرده اش راست بدرد، و بـحـرامـهـا(ى خداوند) در افتد و از آنها جدا نگردد، سپس بنافرمانیهاى خداست دچار شود و فرمانبرداریش را بد دارد، و به مردمان به پرد، و از ستیزه سیر نشود، از خداوند عافیت بخواهید و دوام آنرا بجوئید.
 

چرا مذاکرات هسته‌ای ایران به نتیجه نمی‌رسد؟ 

فارغ از مباحث تبلیغاتی معمول و طرح ادعاهایی مبنی بر اینکه ایران خواهان رسیدن به توافق درباره پرونده هسته ای خود نیست، به تازگی دیدگاهی نیز به طور جدی در میان شماری از تحلیلگران آمریکایی رشد پیدا کرده که بر این باور است، این اوباماست که نمی خواهد جدی در روند مذاکرات درگیر شود.

بنا بر این گزارش، تحلیلگران در پی فهم چرایی این موضوع، تحلیل هایی را منتشر کده اند که هر یک از زاویه ای خاص، این مسأله را مورد توجه قرار می دهد. نشریه «آتلانتیک» در مطلبی به بررسی دو طیف اصلی این دیدگاه ها پرداخته که هر یک از آن ها طرفداران خاص خود را دارد.

«رابرت رایت»، تحلیلگر نشریه آتلانتیک در بیان این دو دیدگاه، اشاره می کند که دلیل اصلی طرح آن ها، پیدایش این باور عمومی است که اوباما نمی خواهد به طور جدی وارد روند مذاکره با ایران به قصد رسیدن به توافق شود. رایت که خود طرفدار دیدگاه نخست است، در توضیح آن می نویسد، دلیل این امر آن است که مبارزات انتخاباتی، زمانی برای مذاکرات جدی باقی نمی گذارد.

بر پایه این دیدگاه، در صورتی که اوباما بخواهد اقدام به دادن امتیاز ـ که جزیی طبیعی از روند مذاکرات جدی است ـ بکند، از سوی «میت رامنی» و دیگر جنگ طلبان راستگرا، به مماشات متهم خواهد شد. به این ترتیب، اوباما به دلیل امکان تضعیف موضعش در آستانه انتخابات، از رسیدن مذاکرات به نتیجه ای جدی خودداری می کند و در پی ادامه دادن آن تا پس از انتخابات ریاست جمهوری است.

اما دیدگاه دوم که قابل تأمل نیز هست، از سوی «فلینت لِورت» و «هیلاری مان»، کار شناسان مسائل ایران و تحلیلگران نزدیک به دولت سابق آمریکا در زمان «جورج بوش» ارائه شده است. به باور آنها، این مقتضیات انتخابات نیست که اوباما را به اتلاف وقت واداشته، بلکه وی در پی آن است تا این اتلاف وقت را تا ابد ادامه دهد.

بر پایه این دیدگاه، اوباما اصولاً تمایلی برای به نتیجه رساندن مذاکرات و به دست آوردن دستاوردی ملموس از آن ندارد، بلکه هدف وی آن است با افزایش فشار ها بر ایران برای مدتی نامحدود، سیاست «تغییر رژیم» را در ایران پیاده کند.

این دو تحلیلگر در مقاله خود می نویسند: «در حقیقت، دولت اوباما در حال خرید زمان برای یک دستور کار مهلک تر است؛ خرید زمان برای انجام کارهای پنهانی به منظور خرابکاری در برنامه هسته ای ایران؛ خرید زمان برای اینکه تحریم ها زمینه را برای تغییر رژیم در ایران آماده کنند و خرید زمان برای اینکه ایالات متحده، شرکای اروپایی و عرب سنی اش و همچنین ترکیه، با از میان برداشتن دولت اسد در سوریه، جمهوری اسلامی را تضعیف کنند».

لِورت ومان در این رابطه به اظهاراتی از برخی مقامات دولت آمریکا، از جمله مشاور امنیت ملی معاون اوباما اشاره می کند که در تأیید این نظر، سخنانی را بر زبان رانده اند. آن ها همچنین به افشاگری اخیر درباره دست داشتن آمریکا در حملات سایبری علیه تأسیسات هسته ای ایران اشاره کرده و همه این عوامل را هم راستا با یکدیگر و در راستای سیاست یادشده ارزیابی می کنند.

به این ترتیب، هرچند تاکنون همواره ایران به عنوان مسئول شکست و به نتیجه نرسیدن مذاکرات هسته ای معرفی می شد، این باور کم کم در میان محافل تحلیلی آمریکا رو به رشد است که مشکل از جای دیگر است.

در این میان، هر یک از دو دیدگاه نامبرده که درست باشد، در اصل ماجرا که عدم تمایل دولت آمریکا به رسیدن به نتیجه ای واقعی از مذاکرات است، تغییری پدید نمی آورد.

منبع : سیمرغ

بازنشر : ایران گراند