برکات خوشرویی

برکات خوشرویی

امام باقر (ع ) فرمود: کاملترین مردم از لحاظ ایمان خوشخلقترین آنهاست  

رسولخدا (ص ) فرمود: روز قیامت در ترازوى کسى چیزى بهتر از حسن خلق گذاشته نمیشود.

چهار چیز در هر که باشد ایمانش کاملست ، واگر سر تا پایش گناه باشد، نقصى باو نرساند، و آنها راستگوئى ورد امانت و حبا و حسن خلق است 

 

امام صادق (ع ) فرمود: مؤ من بعداز انجام واجبات پیش خداى عزوجل عملى محبوبتر از این نیاورد که مردم را از لحاظ خلقش در وسعت گذارد. (یعنى تنگ خلق نباشد). 

 

رسولخدا (ص ) فرمود: آنکه خلق نیکو دارد، پاداش روزه گیر شب زنده دار، دارد.
 

رسولخدا (ص ) فرمود: بیشتر چیزى که امتم را ببهشت میبرد، تقواى خدا و حسن خلق است .
 

امام صادق (ع ) فرمود: خلق نیکو گناه را آب کند، چنانکه خورشید یخ را آب میکند.

امام صادق (ع ) فرمود: نیکوکارى و حسن خلق خانه ها را آباد کند و بر عمرها بیفزاید.
 

امام صادق (ع ) فرمود: خداى تبارک و تعالى بیکى از پیغمبرانش وحى فرمود: که خلق خوش گناه را آب میکند، چنانکه خورشید یخ را آب میکند.
 

امام صادق (ع ) فرمود: مردى در زمان پیغمبر (ص ) وفات کرد، او را نزد گورکنها بردند، آنها نتوانستند چیزى از زمین بکنند، پیغمبر (ص ) شکایت کردند، و گفتند: یا رسول الله کلنگ ما در زمین کارگر نمیشود، مثل اینکه آنرا بسنگ خرا میزنیم . 

پیغمبر (ص ) فرمود: براى چه ؟ رفیق شما که خوش خلق بود، ظرف آبى بیاورید، چون آنرا آوردند، دست در آن برد و بر زمین پاشید، سپس فرمود: بکنید: گورکنها کندند، زمین مثل ریگ نرمى بود که روى آنها میرخت . 

 امام صادق (ع ) فرمود: خلق و خوى بخششى است که خداى عزوجل بمخلوقش عطا میکند، برخى از آن غریزى و فطرى و برخى از آن نیت است (یعنى با تصمیم و اکتساب و تمرین پیدا میشود و غریزه و فطرت ثانوى میگردد).
عرضکردم : کدامیک از ایندو بهتر است ؟ فرمود: آنکه غریزه دارد، بر آن سرشته شده و غیر آن نتواند کند و آنکه نیت دارد، بسختى خود را بصبر بر طاعت و امیدارد، پس این بهتر است  

 

 

امام صادق (ع ) فرمود: خداى تبارک و تعالى ثوابى را که بر حسن خلق بنده میدهد مانند ثواب کسى است که هر صبح و شام در راه خدا جهاد کند.
 

 

امام صادق (ع ) فرمود: خداى تبارک و تعالى پاره اى از اخلاق دوستانش را بدشمنانش عاریه میدهد تا دوستانش ‍ بتوانند در زمان دولت دشمنانش زندگى کنند.
 

 

امام صادق (ع ) فرمود: هرگاه با مردم آمیزش کنى ، اگر توانى که دستت بالاتر از آنکه با او آمیزش کرده اى باشد بکن (یعنى در عطا و احسان و سایر آداب معاشرت از او جلو باش ) زیرا گاهى بنده در عبادت کوتاهى و تقصیر میکند، ولى حسن خلق دارد و خدا بسبب حسن خلقش او را بدرجه روزه دارى که بعبادت بپاخیزد میرساند.
 

 

بحر سقا گوید: امام صادق (ع ) بمن فرمود: اى بحر خوشخلقى مایه آسانى امور است (شادى میبخشد) سپس فرمود: آیا داستانى را که همه اهل مدینه میدانند برایت نقل نکنم ؟ عرضکردم : چرا، فرمود:
روزى رسولخدا (ص ) در مسجد نشسته بود که کنیز یکى از انصار آمد و خود او هم ایستاده بود، کنیز گوشه جامه پیغمبر را گرفت ، پیغمبر (ص ) بخاطر آن زن برخاست ، ولى او چیزى نگفت ، پیغمبر (ص ) هم باو چیزى نفرمود، تا سه بار اینکار کرد، پیغمبر در مرتبه چهارم برخاست و کنیز پشت سرش بود، آنگاه کنیز رشته اى از جامه حضرت برگرفت و برگشت .
مردم باو گفتند خدا: ترا چنین و چنان کند که رسولخدا (ص ) سه بار نگهداشتى و چیزى باو نگفتى ، که او هم بتو چیزى نفرمود: از پیغمبر چه میخواستى ؟
کنیز گفت : ما بیمارى داریم ، اهل خانه مرا فرستادند که رشته اى از جامه پیغمبر برگیرم تا بیمار از آن شفا جوید، و چون خواستم رشته را برگیرم ، مرا دید و برخاست ، من از او شرم کردم که رشته را برگیرم در حالیکه مرا میبیند، و نمیخواستم در گرفتن رشته با او مشورت کنم ، تا (در مرتبه چهارم ) برگرفتم .
 

 

رسولخدا (ص ) فرمود: با فضیلت ترین شما کسانى باشند که اخلاقشان نیکوتر باشد و همنشین نواز باشند، آنها با مردم انس گیرند و مردم با آنها انس گیرند و روى فرششان نشینند 

 

 

امیر المؤ منین (ع ) فرمود: مؤ من الفت گیر است و کسیکه الفت نگیرد و با او الفت نگیرند خیر ندارد.
 

 

امام صادق (ع ) فرمود: حسن خلق صاحبش را بدرجه روزه دارى که بعبادت ما خیزد میرساند.